vrijdag 19 juni 2015

#15 Clausewitz - Joost de Vries

Zakelijke gegevens - Boek

Auteur:           Joost de Vries
Titel:               Clausewitz
Aantal blz.:     231
Uitgegeven:    2010
Genre:             Ideeënroman

Zakelijke gegevens - Auteur

Naam:                         Joost de Vries
Geboortedatum:        28 maart 1983
Geboorteplaats:         Alkmaar, Nederland
Geslacht:                     Man



Recensies

1: Als literair debutant kunnen je verschrikkelijke dingen overkomen, en dat terwijl je er toch zo met goede moed aan begon. Joost de Vries (1983) is iets naars overkomen. In Vrij Nederland werd zijn romandebuut Clausewitz weggezet als een gevalletje leentjebuur. 
De recensent daar merkte op dat 'te veel' in dit romandebuut 'besmettelijke lezing van Bolaño' ademt, en onder verwijzing naar het feit dat De Vries zelf ook recensent is (voor De Groene Amsterdammer) volgde daar achteraan: '(...) nu vermeien onze gedachten toch vooral bij de schoenmaker en z'n leest.' En dat alles onder het kopje De epigoon. Nadat de Volkskrant in de bespreking van dit boek dezelfde beschuldiging had overgenomen, ook al niet met veel uitwerking van die beschuldiging, leek het wel zo'n beetje klaar te zijn met dit debuut. Lees meer, klik op link
Bron: http://www.parool.nl/parool/nl/14628/RECENSIES/article/detail/1032664/2010/10/15/Joost-de-Vries---Clausewitz.dhtml

2: ‘Clausewitz’ gaat over de jaren zestig en zeventig, over een herkenbare vriendenclub in Amsterdam, een verdwenen schrijver, over andermans brieven, en meer. Een magistraal boek.
Stel, een beroemde schrijver, Nobelprijskandidaat, is in 1978 spoorloos verdwenen. Na 32 jaar verschijnt ineens weer een roman van deze Ferdynand LeFebvre, en wat voor een roman. Een briljante afrekening met zijn eigen generatie kunstenaars, intellectuelen en politici. Is het een postuum uitgegeven werk? Of is de in 1918 geboren auteur nog ergens in leven? Heeft misschien één van zijn intimi zijn naam gebruikt om het hele tijdperk van LeFebvre te debunken, zoals in Frankrijk is gedaan door Michel Houellebecq in Elementaire deeltjes?
Voor alle zekerheid: Ferdynand Lefebvre bestaat niet. Hij is de centrale figuur in Clausewitz van Joost de Vries (1983). Deze debuutroman vormt een keerpunt in de Nederlandse literatuur. Noem het een rebellie, noem het een contra-revolutie, noem het vadermoord, noem het een parodie, noem het revanchisme. Maar vast staat dat hier op magistrale wijze een wisseling van de wacht in de cultuur, de politiek en de dominante ideologie vorm heeft gekregen. Het linkse paradigma van de jaren zestig en zeventig, waarvoor het intellectuele engagement van Harry Mulisch symbool staat, maakt plaats voor het ‘gedachtegoed’ van Bekende Nederlanders in tv-programma’s als Wie is de mol. Lees meer, klik op link
Door: Elsbeth Etty -  bron: http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/voortzetting-van-mulisch-met-andere-middelen

Samenvatting

Eind jaren zeventig verdwijnt cultschrijver Ferdynand LeFebvre uit zijn zelfverkozen kluizenaarschap, om nooit meer teruggezien te worden. Dertig jaar later werkt een jonge onderzoeker aan zijn dissertatie over de literaire nalatenschap van LeFebvre. Zijn poging orde te scheppen in de wolk van tegenstrijdige getuigenissen, geruchten en complotten zet hem op een intense speurtocht langs afgedankte dichters, ontspoorde feministen en paranoïde academici, langs stoffige archieven in de vergeten uithoeken van Europa en de verse slagvelden van de war on terror.
Bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/72096

Eigen recensie

Deze recensie gaat over het boek Clausewitz van Joost de Vries. Het boek gaat over een kerel genaamd Tim Modderman. Hij doet onderzoek naar een schrijver genaamd Ferdynand LeFebvre, die al een tijdje van de aardbodem was verdwenen. Tijdens het onderzoeken komt hij vele dingen te weten en komt hij ook vele mensen tegen. De grote lijn in 1 zin zou zijn dat Tim het raadsel van “De verdwijning” oplossen, maar dat lukt niet.

Ik vind dat dit boek een beetje irriterend was en eerlijk gezegd tijdverspilling. Het feit dat hij na al die aanwijzingen het raadsel toch niet had opgelost zorgt ervoor dat ik dit boek niet aan mensen zal aanraden. Het boek eindigt op het strand waar mensen dolfijnen zien en daar foto’s van willen maken, wat best wel vaag is. Ik vind ook dat het boek heel moeilijk te lezen was, vooral omdat de Vries heel veel metaforen gebruikt.

Als je een boek wilt lezen dat te maken heeft met raadsels oplossen zoals detectives dat doen, dan is dit echt een aanrader.

Bronnen

Gepost door op Geen opmerkingen:

#7 De Donkere Kamer Van Damokles - W.F. Hermans

Zakelijke gegevens - Boek

Auteur:           Willem Frederik Hermans
Titel:               De donkere kamer van Damokles
Aantal blz.:     334
Uitgegeven:    1958
Genre:             Oorlogsroman

Zakelijke gegevens - Auteur

Naam:                         Willem Frederik Hermans
Geboortedatum:        1 september 1921
Geboorteplaats:         Amsterdam, Nederland
Overleden                  27 april 1995, Utrecht
Geslacht:                     Man

Recensies

1: Vanaf vandaag staat de roman De donkere kamer van Damokles van W.F. Hermans de hele maand november centraal tijdens Nederland Leest 2012. Ter ere van de promotiecampagne van CPNB herlas NRC Boeken-recensent Rob van Essen Hermans’ roman: een ‘raadsel zonder sleutel’.

Nu nog een roman van Gerard Reve, en dan heeft Nederland Leest alle leden van de Grote Drie (of moet je tegenwoordig zeggen de Voormalige Grote Drie?) gehad: in 2008 stond Twee vrouwen van Harry Mulisch centraal, dit jaar (her)leest Nederland De donkere kamer van Damokles van W.F. Hermans.

Vreemde titel, goedbeschouwd, vergezocht en geforceerd. Het klinkt eerder als een novelle van Mulisch dan een roman van Hermans. Maar klassieke titels hebben de goede gewoonte zich los te zingen van hun achterliggende betekenis, en op dat abstracte niveau staat deze titel als een huis, onontkoombaar en vanzelfsprekend, met een mooie sombere klank en een goed ritme. Al zou ik niet graag de scholieren de kost geven die zich in de loop der jaren hebben afgevraagd waarom de man die blijkbaar de eigenaar is van de donkere kamer waar de alles beslissende film wordt ontwikkeld, alleen in de titel bij naam wordt genoemd en verder in het boek niet voorkomt. Lees meer, klik op link
Door: Rob van Essen - bron: http://www.nrc.nl/boeken/2012/11/01/aan-welke-kant-staat-dorbeck-nu-eigenlijk


2: RECENSIE Als 'De avonden' van Gerard Reve een sitcom is, dan is 'De donkere kamer van Damocles' van W.F. Hermans een thriller. Ik heb de titel altijd een wat gezochte contaminatie gevonden maar daarmee hielden mijn bezwaren ook direct op, want de dag dat ik het boek kreeg, zo te zien op zeventienjarige leeftijd, las ik het in één ruk uit. Het is (net als 'Het glinsterend pantser' van Simon Vestdijk) zo'n roman die de brug van jongensboeken naar 'echte' literatuur slaat: spannend en complex aan de oppervlakte maar met daaronder een diepere, noem het filosofische boodschap die je ongemerkt tijdens het lezen mee krijgt, over de onkenbaarheid van de wereld. Lees meer, klik op link

Door: Rob Schouten - bron: http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/archief/article/detail/2774137/2002/11/23/Henri-Osewoudt-huilt-alleen-van-buiten.dhtml


Samenvatting

Henri Osewoudt verlaat zijn geboortedorp om bij zijn oom en tante te gaan wonen omdat zijn moeder zijn vader heeft vermoord. Hij groeit op in Amsterdam, heeft een relatie met zijn nicht en doet aan judo. Als hij achttien is geeft hij aan geen interesse te hebben in studie, hij trouwt met zijn nicht, Ria Nauta, en verhuist terug naar Voorschoten waar hij de sigarenzaak van zijn vader heropent. Zijn moeder komt bij Henri en Ria inwonen. De oorlog begint. Osewoudt wordt afgekeurd en hoeft dus niet het leger in, maar helpt wel bij de burgerwacht van Voorschoten.

Op een dag komt Dorbeck met wat andere soldaten de winkel binnen, Dorbeck laat een fotorolletje bij Osewoudt achter om te laten ontwikkelen. Als Dorbeck twee dagen later terugkomt zijn de foto’s nog niet klaar, maar heeft Nederland al gecapituleerd en wil Dorbeck dat Osewoudt hem een pak leent en zijn uniform en pistool begraaft. Osewoudt doet dit alles. Als Osewoudt de foto’s wil ontwikkelen mislukt dit, maar omdat hij zoiets niet aan Dorbeck wil vertellen koopt hij een Leica en maakt zelf foto’s van militaire objecten.

Hierna krijgt Osewoudt opnieuw een opdracht van Dorbeck. Hij moet naar Haarlem gaan en krijgt daar een pistool in zijn hand gedrukt waarmee hij samen met Dorbeck en Zewuster een moord pleegt. Osewoudt is bang dat de zoon van de drogist, die een NSB'er is, hen gezien heeft.

Osewoudt hoort een tijd lang niets van Dorbeck, maar ontvangt dan een brief of hij de foto's van het allereerste rolletje naar een bepaalde postbus wil sturen. Osewoudt wil een ontmoeting met Dorbeck en gaat dus naar de postbus toe om te zien wie de post ophaalt, het wordt opgehaald door een heilsoldate.

Vrij snel daarna wordt hij opgebeld door Elly Meier, zij zegt uit Engeland te komen en dringend op zoek te zijn naar een schuilplaats. Hij brengt haar naar zijn oom in Amsterdam. Hij hoort via via dat zijn moeder en Ria zijn opgepakt en kan nu zelf ook niet langer naar huis toe. Bij de Joodse studente Marianne, met wie hij een relatie begint, laat hij zijn haar zwart verven. Hij lijkt nu precies op Dorbeck.

Opnieuw volgt er een opdracht van Dorbeck. Dit keer gaat het om een hoge man van de Gestapo die uit de weggeruimd moet worden. Osewoudt werkt bij deze opdracht samen met een andere vrouw wanneer zij beiden terugreizen met de trein wordt de vrouw opgepakt. Osewoudt niet. Maar wanneer hij diezelfde avond met Marianne in de bioscoop zit ziet hij zijn eigen foto op het scherm verschijnen met als aankondiging dat hij opgepakt moet worden. Hij vlucht wel maar het duurt niet lang of hij wordt opgepakt. Hij wordt gemarteld en belandt in het ziekenhuis, maar wordt daaruit bevrijd. Hij duikt onder bij Labare waar hij in een volledig verduisterde kelder foto's ontwikkeld. Maar ook hier is hij niet veilig want wanneer de Duitsers het pand van Labare overvallen wordt Osewoudt toch opgepakt.

Tijdens deze tweede gevangenschap wordt Osewoudt beter behandeld, wat hij vooral te danken heeft aan de hooggeplaatste Ebernuss die een zwak voor Osewoudt lijkt te hebben. Ebernuss probeert zijn vertrouwen te winnen door Marianne, die Osewoudts kind draagt, vrij te laten. Toch twijfelt Ebernuss aan de verhalen die Osewoudt over Dorbeck vertelt en wil daarom Dorbeck ontmoeten. Samen met Osewoudt gaat hij naar een halfgeheim café waar inderdaad ook Dorbeck aanwezig is. Die laatste geeft hem kristallen om de wijn van Ebernuss mee te vergiftigen en wanneer dat gebeurd is, vluchten Osewoudt en Dorbeck in de auto van Ebernuss. Dorbeck vertelt Osewoudt dat Ria nu samenwoont met de zoon van de apotheker en dat Marianne aan het bevallen is. Osewoudt krijgt een verpleegstersuniform waardoor hij door zijn kleine gestalte en baardloze gezicht onherkenbaar is. Als Osewoudt bij de kraamkliniek aankomt en naar Marianne informeert, krijgt hij het levenloze lichaampje van hun kind te zien. Hij is erg van slag en een Duitse soldaat die wel wat vriendelijks wil doen voor de mooie vrouw waar hij Osewoudt voor aanziet neemt hem mee in zijn auto en brengt hem naar Voorschoten. Daar doodt Osewoudt Ria en nadat ze nog wat verder gereden zijn doodt hij ook de Duitser. Met behulp van een arts komt hij uiteindelijk in Breda, dat al bevrijd is. Daar meldt hij zich direct maar tot zijn grote verbazing, wordt hij gearresteerd. Hij wordt zelfs naar Groot-Brittannië gebracht en het lukt hem niet om te bewijzen dat hij geen verrader is. Dorbeck is de enige die hem vrij zou kunnen pleiten, maar die is onvindbaar. Osewoudt lijkt zijn verstand te verliezen en wanneer hij wegrent wordt hij neergeschoten. Hij overlijdt aan zijn verwondingen.
Bron: http://www.scholieren.com/boek/380/de-donkere-kamer-van-damokles/zekerwetengoed


Eigen recensie

Zoals je waarschijnlijk al wist gaat deze recensie over het boek "De donkere kamer van Damokles". Het boek gaat over een man genaamd Henri Osewoudt. Hij verlaat zijn  geboorte dorp om bij zijn oom en tante te wonen, omdat zijn moeder zijn vader heeft doodgemaakt. Op een 18 jarige leeftijd trouwt hij met zijn nicht en heropent in een andere stad de sigarenzaak van zijn vader. Op een dag komt Dorbeck de winkel binnen waar hij een fotorolletje achter laat bij Osewoudt om het te laten ontwikkelen. Tijdens het ontwikkelen gaat er iets fout met het fotorolletje waardoor Osewoudt verplicht nieuwe foto's moest maken. Als Dorbeck de foto's komt ophalen stuurt hij Osewoudt op een missie om iemand te vermoorden. En om een lang verhaal kort te houden, Osewoudt vermoordt een aantal mensen, gaat een paar keer naar de gevangenis en wordt uiteindelijk dood geschoten.

Ik vond het boek totaal niet spannend en eerlijk gezegd heel saai, waarschijnlijk had ik teveel verwachtingen over dit boek door de vele aanbevelingen. Het boek is geschreven in moeilijke taal waardoor het ook heel verwarrend werd. Door de verwarring moest ik bepaalde stukjes 2 of soms wel 3 keer lezen. Het verhaal had ook zijn mooie momenten, op bepaalde punten van het verhaal wil je namelijk sneller lezen om bepaalde antwoorden te krijgen op vragen, maar dat gaat moeilijk als je de tekst niet snapt. Vooral de dood van Osewoudt op het einde vond ik geweldig.

Ik verwachtte een goed boek met veel spanningsbogen die mij wat zouden lijken, maar in plaats daarvan kreeg ik een boek geschreven met moeilijke woorden over een onderwerp waar ik niet veel verstand over had, namelijk de tweede wereldoorlog. Dus als je houdt van een goed oorlogsverhaal dat niet in simpele taal is geschreven dan is dit het beste boek voor jou.

Bronnen

http://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Frederik_Hermans
http://nl.wikipedia.org/wiki/De_donkere_kamer_van_Damokles
http://www.nrc.nl/boeken/2012/11/01/aan-welke-kant-staat-dorbeck-nu-eigenlijk
http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/archief/article/detail/2774137/2002/11/23/Henri-Osewoudt-huilt-alleen-van-buiten.dhtml
http://www.scholieren.com/boek/380/de-donkere-kamer-van-damokles/zekerwetengoed
Gepost door op Geen opmerkingen:

#3 Reize Door Het Aapenland - J.A. Schasz

Zakelijke Informatie


Auteur:                       Schasz, J.A.
Jaar uitgave:               1788
Uitgeverij:                  Vantilt
Plaats:                         Nijmegen
Aantal pagina's:          128
Genre:                         reisroman, satire

Informatie auteur


J.A. Schasz M.D. is een pseudoniem. Onder de naam van J.A. Schasz verschenen diverse satirische werken. Het gaat hier om een pseudoniem dat mogelijk is afgeleid van het Duitse 'schas' of 'schasz'. Dit betekent 'scheet' en wordt gebruikt om iets minderwaardigs mee aan te duiden. Volgens literatuurwetenschappers gaat het in werkelijkheid om de schrijver Gerrit Paape (1752-1803). Mogelijk heeft hij het pseudoniem na 1780 overgenomen van Pieter 't Hoen (1744-1828). Paape maakte deel uit van de patriottenbeweging, die in 1787 in opstand kwam tegen stadhouder Willem V en zijn regenten.
Bron: http://www.lezenvoordelijst.nl/zoek-een-boek/nederlands-15-tm-19-jaar/r/reize-door-het-aapenland/

Recensies

http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/wij-willen-geen-aap-meer-zijn

Mening


Ik vind het boek Reize door het Aapenland vooral een raar boek, vooral het feit dat de hoofdpersoon niet kan kiezen bij het redden tussen zijn vrouw, dienstmeisje, paard of hond, maar waarschijnlijk is dit stukje van het boek alleen bedoelt om een reden te geven waarom de hoofdpersoon het dorp verliet. Het boek zelf werd verteld in de ik-perspectief maar de hoofdpersoon zelf had niet veel gedaan in het verhaal, hij beschreef de gebeurtenissen alleen maar. Verder vond ik het boek moeilijk lezen, omdat het grotendeels oud Nederlands was.
Gepost door op Geen opmerkingen:

#11 Roxy - Ester Gerritsen

Zakelijke gegevens

Auteur:            Esther Gerritsen
Taal:            Nederlands
Aantal pagina’s:     213  
Uitgeverij:        De geus                          
Eerste druk:         oktober 2014

Categorie:         Roman

Informatie auteur


Esther Gerritsen (1972) debuteerde in 2000 met de verhalenbundel Bevoorrecht bewustzijn. Twee romans volgden, Tussen Een Persoon en Normale dagen (longlist Libris Literatuurprijs 2006). In 2008 verscheen haar alom geprezen De kleine miezerige god (longlist Gouden Uil 2008). Twee jaar later kreeg de roman Superduif een nominatie voor de Libris Literatuurprijs. In 2011 volgde een bundeling van columns en artikelen, Jij hebt iets leuks over je. In 2012 verraste ze met de roman Dorst. Hiermee stond ze op de toplist van de AKO Literatuurprijs, de shortlist van de Libris Literatuurprijs en werd ze genomineerd voor de Opzij Literatuurprijs en de Dioraphte Jongeren Literatuurprijs. In 2014 won Gerritsen de Frans Kellendonk-prijs, die driejaarlijks wordt toegekend aan een Nederlandstalige auteur met een literair oeuvre dat getuigt van een onafhankelijke en originele kijk op maatschappelijke of existentiële problematiek.
Esther Gerritsen heeft een wekelijkse, zeer populaire column in de VPRO Gids en is regelmatig te gast in radioprogramma’s en op literaire festivals.
Bron: http://degeus.nl/auteurs/auteur/esther-gerritsen.html

Recensies


http://www.literairnederland.nl/2014/10/20/roxy-esther-gerritsen/
http://recensieweb.nl/recensie/wentelen-in-ongemak/

Mening

Het boek Roxy is één van de leuke boeken die ik heb gelezen. Het was lekker lezen en ik had het boek uitgelezen zonder er bij na te denken. Er gebeurde heel veel in het boek waardoor het boek nooit saai werd voor mij. De grappige elementen maakten het boek nog leuker, zoals het omleggen van de schapen. Ik vind het personage Roxy ook heel apart ik ben nog nooit een personage als haar tegengekomen in een ander boek.

Pitch


Dit boek van Esther Gerritsen gaat over een ongrijpbaar personage, Roxy. Roxy voelt zich het meest op haar gemak wanneer ze haar omgeving van een afstandje kan observeren zonder er zelf echt deel van uit te maken. Roxy laat al haar verantwoordelijkheden los. Ik vind het knap van Gerritsen hoe ze de spanning opbouwt naar het einde van de reis. Gerritsen gebruikt veel flashbacks en mooie vergelijkingen. Als je de kaft van het boek ziet dan denk je meteen, waarom schapen?

De schapen komen tevoorschijn in het boek wanneer Roxy de schapen in de wei indirect dood maakt door ze letterlijk om te leggen. Schapen kunnen namelijk niet opstaan als ze eenmaal op hun rug liggen waardoor ze niet meer kunnen eten en doodgaan van de stress. Ook al vind je lezen niet leuk, dit gedeelte van het boek is 1 van de beste redenen waarom je dit boek moet lezen. Schapen omleggen, wie vindt dat nou niet leuk.

Roxy is prachtig geschreven, eens anders dan anders en een boek om niet te vergeten. Het is niet zoals de meeste boeken een normale structuur. De meeste boeken beginnen met een begin,plot en een einde. Maar in dit boek begin je eigenlijk vanaf dat haar man dood is, maar in dit boek zit echter geen plot of echt een einde. Je maakt gewoon een ontwikkeling mee van Roxy, midden in haar leven en dat is al een reden om het boek te gaan lezen. Voor de rest lees je er snel door heen, omdat het leuk en niet te gecompliceerd is. Ook heeft Roxy knap werk gedaan met de karakters en de conversaties tussen hun. Al dit en nog veel meer bewijst maar weer eens hoe leuk Roxy is en dat je het echt moet lezen, anders mis je namelijk wat!

Gepost door op Geen opmerkingen:
Abonneren op: Posts (Atom)